Ban de E-Collar ...NIET !!
Hoe men de e-collar tracht te bannen door te desinformeren!
Sinds enige tijd vind je op internet en social media berichten & artikels allerhande van organisaties of privé personen die kritiek uiten op het gebruik van de ondersteunende trainingshalsband (de e-collar). Soms zijn de opmerkingen terecht en is er ruimte voor verbetering maar dikwijls zijn de gebruikte argumenten zwak, gestoeld op emotie en/of een academische aanpak en is het bijkomend ook de bedoeling om kritiek te uiten op een andere visie of andere trainingsmethodes. Dikwijls gaat het niet meer om het algemene welzijn van de hond maar eerder over het opdringen van die eigen visie, een eigen onwrikbare visie die niet open staat voor andere invloeden of trainingsmethodes! Een eigen visie die wordt gesteund door een veel te academische benadering die veelal faalt in de praktijk.
Zo was er, voor wat betreft de e-collar dan, in Nederland de documentaire van RamBam die de nodige commotie veroorzaakte (https://gobobby.be/e-collar-verbod-in-nederland/). Het enige dat daaruit kwam was een eenzijdig anti e-collar verhaal, er werd geen moeite gedaan om ook de succesverhalen in beeld te brengen en nochtans zijn er veel succesverhalen maar het ook naar voor brengen van succesverhalen stond niet op de to-do list!
Voor-en tegenstanders zul je altijd hebben, wat het onderwerp ook is en die moet je ook hebben. Men moet altijd kritisch staan over bepaalde zaken, zo ook over de e-collar als trainingsinstrument. Maar men kan kritisch zijn over iets en toch nog oog hebben voor de argumenten van de andere partij of je kan oogkleppen dragen en enkel overtuigd zijn van je eigen gelijk, een soort fantatieke tunnelvisie dus. Soms word ik gecontacteerd door trainers die geen ervaring hebben met het gebruik van de e-collar maar toch geïnteresseerd zijn over wat de mogelijkheden zijn, hoe die gebruikt kunnen worden en hoe het kan helpen in hun training, in het belang van de hond dus! Spijtig genoeg zijn er ook trainers of organisaties die er, zonder er ook maar iets van te kennen, tegen zijn en het liever verbannen zelf al kennen ze het niet. Maar waarom het kind met het badwater weggooien als er ook zoveel positieve verhalen zijn? Onbekend is onbemind zeker?
Net zoals men in andere landen organisaties heeft die een zeer éénzijdig beeld over de e-collar schetsen, hebben we in België ook organisaties, privétrainers of anderen die geen of weinig ervaring met de e-collar hebben maar het toch nodig achten om een zeer negatief beeld te schetsen, dikwijls ook omdat de fundamentele visie wat betreft training niet overeenstemt met dat van hen. Na verloop van tijd ontsluiert dat blijkbaar in frustratie en heeft het meer weg van een persoonlijke kruistocht waar het enige doel nog is om zelf gelijk te krijgen en alles van de andere partijen te diaboliseren en te willen verbieden! Eigen ervaringen projecteert men op alle anderen maar wat honden betreft is dat zeker niet representatief.
Organisaties of privé personen die tegen het gebruik van de e-collar zijn uiten hun frustratie van tijd tot tijd in zeer éénzijdige artikels of starten campagnes die misleidend overkomen en waar men mensen die een ondersteunende trainingshalsband (e-collar) gebruiken criminaliseert en stigmatiseert. Zo worden e-collars in verschillende artikels marteltuigen genoemd (https://www.hln.be/wetenschap-planeet/dieren/zo-reageert-ben-weyts-op-stroomstoot-van-elektrische-halsband-voor-honden~a87a31c4/), en marteltuigen worden logischer wijze toch bedient door beulen? Daaruit begrijp ik dat iedereen die een e-collar gebruikt een beul is? Maar dat lijkt me toch wel zéér kort door de bocht!
Deze ondersteunende trainingshalsbanden worden marteltuigen genoemd, toch zijn er tal van hondenbaasjes die een zeer degelijke opleiding hebben gevolgd om de e-collar goed te gebruiken en die mensen willen voornamelijk gewoon meer controle hebben over hun hond tijdens het loslopen. Even de pootjes strekken en niet op een slakkengangetje aan de lange leiband maar in volle vaart eens alles geven! En dit wilt men natuurlijk doen op een veilige manier, veilig voor de omgeving en veilig voor de hond! Je hond loslaten op het strand en hem ook terug kunnen oproepen zodat hij er niet vandoor gaat of achter alle andere honden rent en jaagt is toch een vereiste? Dus liefst niet zoals in dit filmpje:
Hetzelfde geldt voor andere plaatsen in de natuur of soms zelfs op een eigen domein. Natuurlijk zijn er ook nog andere mogelijkheden op vlak van training en gedragswijziging, een kwalitatieve e-collar kan multifunctioneel gebruikt worden!
In Nederland is er een gedragstrainer (M. Gaus) die op vlak van e-collar training waarschijnlijk niet de laatste trainingstechnieken kent en er dus geen of niet veel gebruik van maakt maar tenminste wel zo eerlijk is om toe te geven dat er trainers zijn die het WEL goed kunnen gebruiken (https://www.metronieuws.nl/in-het-nieuws/2019/04/kabinet-slaat-plank-mis-met-verbod-op-e-collar). Zo spreekt hij van een trainer die de e-collar op vlak van gedragstraining zeer succesvol gebruikt:
In de afgelopen jaren trainde Fabian duizenden honden met gedragsproblematiek. „Beloning is echt het beste”, zegt hij ook. „Maar sommigen zijn daar niet gevoelig voor. Een hond die tijdens de jacht niet terugkeert brengt bovendien zichzelf in gevaar.” In extreme gevallen is de elektronische halsband volgens hem het laatste redmiddel.
Een kwalitatieve e-collar kan natuurlijk in veel meer gevallen goed gebruikt worden, dus veel meer dan enkel de “extreme gevallen” en dat hoeft ook helemaal niet enkel tijdens de jacht te zijn. Zo kan het perfect gebruikt worden om de hond te controleren wanneer hij vrij loopt maar dat allemaal even buiten rekening gehouden zijn er dus wel trainers die pure positieve trainingsmethodes voor ogen houden maar toch erkennen en zo eerlijk zijn dat het gebruik van de e-collar WEL een zeer positief resultaat kan geven…
In december 2019 werd er in België door het asiel van Oostende een anti e-collar campagne opgestart! Een filmpje dat sterk beeldgebruik niet schuwt en dat de gebroken relatie tussen jou en je hond weergeeft wanneer je een e-collar gebruikt. “De e-collar is iets zeer negatief dat de relatie tussen jou en je hond ernstig schaadt”, dat zou de boodschap moeten zijn zeker? Dit is echter misleidend want een e-collar is helemaal niet de basis om een slechte relatie te creëren tussen jou en je hond. Integendeel, doordat je je hond vrijheid kan geven zal hij een voldaan gevoel hebben en rustiger zijn. De e-collar zorgt dus onrechtstreeks voor een voor een goede relatie met je hond!
Hoe zou de stress uitgelokt zijn bij de hond op 00:19, 01:21 en 01:28 tijdens het maken van dit filmpje?
Bron: https://youtu.be/BhWqqS6vJ18
In het filmpje antropomorfiseert men de hond (dat betekent het vermenselijken van dieren) maar wanneer men dat doet, dan moet men ook de lijn doortrekken en nadenken over andere zaken zoals:
■ Moeten we honden dan ook wel aan een leiband houden?
■ Horen honden wel in een bench of kennel?
■ Mogen asielcentra waar honden in een kennel zitten dan wel bestaan want daar zitten honden ganse dagen toch in een kennel?
■ Moeten honden niet aan tafel zitten bij ons om te eten?
■ Verloopt het euthanasieproces bij honden wel menselijk genoeg?
■ Enz…
Opgelet dus wanneer je die richting uitgaat, honden zijn onze huisdieren en moeten natuurlijk met het nodige respect behandelt worden maar er zijn verschillende rassen, types en karakters. Wanneer men in het algemeen honden gaat vermenselijken is men fout bezig!
Volgens het filmpje veroorzaken e-collars angst en wantrouwen en het creëert een beeld dat je je hond er enkel maar mee pijnigt. Maar je hebt geen e-collar nodig om een hond pijn te doen, iemand die zijn hond wilt pijnigen zal hem slaan want dat is goedkoper dan een kwalitatieve e-collar! Die verdraaide argumentatie zou je voor alles kunnen gebruiken, een hamer kan je helpen om een huis te bouwen, of om het af te breken. Je kan er dus zeer goeie en nuttige zaken mee doen maar als je een hamer op je hoofd krijgt zal je minder gelukkig zijn. Moeten we daarom alle hamers verbieden? Hetzelfde met vorken, messen, touwen of gewoonweg met alle trainingsinstrumenten voor honden die er bestaan want alles kan op verschillende manieren worden gebruikt. Wilt dat zeggen dat er met deze werkinstrumenten of trainingsinstrumenten nooit een verkeerde handeling gebruikt kan worden? Neen, maar dat moet dan individueel bekeken worden en alles verbieden zal geen oplossing bieden.
De e-collar is -volgens hen- een marteltuig dat op de één of andere manier altijd schade toebrengt. Men wilt niet inzien dat de e-collar een trainingsinstrument is dat een zeer positief gevolg kan hebben, ondanks de vele positieve verhalen (óók van mensen die hun organisatie op de één of andere manier steunen, zie de facebook berichten van hun site daarover).
De campagnes en artikels zijn ook zo polariserend dat het nog moeilijk wordt om een oplossing te vinden tussen de verschillende partijen. Dergelijke campagnes zorgen enkel voor een grotere verdeeldheid en de ruimte voor een compromis verdwijnt als sneeuw voor de zon want men verkettert al jaren alles wat met e-collars te maken heeft! Nochtans zijn er wereldwijd veel succesverhalen van honden die perfect gerehabiliteerd worden met ondersteuning van de e-collar. Veel trainers zijn daarover heel open en filmen het ganse proces van begin tot einde dus waarom het kind met het badwater weggooien?
Via het volgende artikel geeft de voorzitter van het asiel van Oostende uitleg over de campagne van december 2019: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20191205_04753246.
Echter zijn er wel enkele uitspraken uit het artikel waar we enkele vraagtekens bij willen plaatsen:
- “De commerciële en ongecontroleerde reclame voor deze pijninstrumenten loopt volledig uit de hand.”
Welke ongecontroleerde reclame bedoelt men? Professionele trainers die door middel van demo’s aantonen dat het hebben van vaardigheden, kennis & inzicht zeer belangrijk is en dat dit additioneel aangevuld kan worden met een ondersteunende trainingshalsband? Of misschien een video van een hond die gecontroleerd kan loslopen en van zijn vrijheid kan genieten? Of misschien die hond waarvan zijn gedrag positief is bijgestuurd met hulp van een ondersteunende trainingshalsband? Als het die “ongecontroleerde reclame” is dat men bedoelt, dan kan ik dat enkel een positief uithangbord voor de e-collar noemen. - “Het Blauwe Kruis roept dierenliefhebbers op om een petitie te tekenen.”
Die petitie staat op heden (02/03/2020) zo’n 3 maanden online en is digitaal getekend door zo’n 2.957 mensen, dat is 0,19 % van alle mensen die een hond hebben in België (op basis van 1,5 miljoen mensen die een hond hebben – https://nl.express.live/belgische-gezinnen-houden-37-miljoen-honden-en-katten/) en hoe groot is het percentage van mensen die hebben getekend dat werkelijk weet wat een e-collar is en hoe ermee getraind kan worden?
0,19%, dat lijkt me toch geen representatief getal om een verbod in te stellen (bijkomend, online petities worden door de Vlaamse regering niet aanvaard)! Het betekent zelfs meer, namelijk dat de steun die men hiervoor verwacht er niet is. Gelukkig informeren mensen zich tegenwoordig goed en trapt men niet zo makkelijk in de valkuil van emotionele en misleidende campagnes. - “Het dierenasiel schreef ook een brief naar minister van Dierenwelzijn Ben Weyts naar aanleiding van het event E-collar University in Sint-Niklaas. …Niettegenstaande dit verbod, wordt op het evenement in Sint-Niklaas aan belangstellenden, die hun eigen dier kunnen meebrengen, proefondervindelijk aangetoond hoe zij deze elektrische shockhalsbanden kunnen gebruiken, zelfs op puppy’s.”
Deze quote is onduidelijk en kan verkeerd geïnterpreteerd worden waardoor men zou kunnen denken dat de e-collar op puppy’s gebruikt mag worden? Dit is helemaal niet zo en dat is tijdens dat event zelf nooit besproken of geadviseerd. Het is nooit de bedoeling om een e-collar op een pup te gebruiken. Zelf was ik ook aanwezig op dat event en om het zeer duidelijk te stellen, op dat event is geen enkele e-collar op een pup gebruikt!
In een ander artikel waar men eist dat een verbod op de e-collar er meteen moet komen, haalt men het voorbeeld naar voor van een hond die getraumatiseerd zou zijn door het gebruik van een e-collar: https://www.focus-wtv.be/nieuws/asielen-willen-meteen-verbod-op-schokhalsbanden. Het verhaal van de hond in dit artikel (Billy) zou kunnen kloppen in de zin dat die hond misschien slecht is behandeld of dat er ernstige gedragsproblemen zijn maar het is op zich niet bewezen dat verkeerd e-collar gebruik daarvan de oorzaak is, als er al een e-collar is gebruikt. Ik heb al honden gehad die géén halsband wilden aan-of uitdoen, wilt dat dan zeggen dat er verkeerd gewandeld werd met die hond en dat men altijd te hard aan de leiband rukte of zou het misschien ook mogelijk kunnen zijn dat hij te weinig vertrouwen had in het ganse gebeuren van halsband uit/halsband aan? Het was het tweede, de hond had te weinig vertrouwen en het werd in enkele dagen opgelost met free shaping technieken. Om het kort uit te leggen, via shaping laten we de hond zelf de oefening zoeken met eten als beloning en hier was de oefening om de kop door de halsband te steken en vervolgens wordt er een instructie aan gekoppeld. No pressure!
Men stelt dus in het artikel dat er misbruik is maar dan spreken we over dierenmishandeling en dat moet worden gemeld aan de bevoegde instanties zodat er een onafhankelijk onderzoek ingesteld kan worden. Men stelt ook dat er talloze honden binnen komen met een e-collar trauma maar heeft men daar cijfers over? Hoeveel klachten zijn er al ingediend met betrekking tot mishandeling met een e-collar?
E-collar trauma??
AlLe argumenten op een rij!
Wat zijn de andere argumenten die men aanhaalt om de ondersteunende trainingshalsband te bannen?
- “De elektrische schokhalsband werd ontworpen om honden pijn te doen.”
Het is géén elektrische schokhalsband maar wel een ondersteunende trainingshalsband of e-collar! De e-collar is ontworpen om meer controle te krijgen over het gedrag van je hond in verschillende situaties.
De bewering dat de e-collar is ontworpen om honden moedwillig te pijnigen is onwaar, dat kan men nagaan bij de fabrikanten die alle toestellen CE gekeurd aanbieden! Bij e-collars kan men werken met toon, vibratie en verschillende stimulatieniveau’s waar de laagste standen bijna onvoelbaar zijn en gebruikt kunnen worden als negatieve bekrachtiging (negatieve bekrachtiging is een ongewenst signaal om een bepaald gedrag te verkrijgen zoals bijvoorbeeld het geluid in je wagen als je je gordel niet draagt). Men kan bij verschillende e-collars dus ook gebruik maken van een toon of vibratie en dat kan dan ook gebruikt worden bij verschillende trainingsdoeleinden zoals bij dove honden. En als er eens hoger moet gegaan worden in stimulatie, dan moet het deel uitmaken van een trainingsplan. Goede trainers weten perfect hoe en wanneer ze de verschillende niveau’s moeten gebruiken. - “Pijn toedienen is niet de juiste manier om gedragsproblemen bij te sturen.”
Bij het trainen van dieren kunnen verschillende methodes toegepast en zelfs gecombineerd worden (het grote voordeel van gebalanceerde training) en telkens is het de bedoeling om een bepaald gedrag te verkrijgen en dat dan te gaan bekrachtigen op een positieve manier zodat dat nieuwe gedrag zich dan meer zal voordoen. Als er al eens een onaangename prikkel toegevoegd dient te worden (en dat kan alles zijn zoals een tikje, een corrigerende NEEN, bijsturing met leiband, time-out, bijsturing met e-collar, bijsturing met luchtverstuiver,…), dan is het de bedoeling om ongewenst gedrag dat niet te negeren valt te stoppen en/of nieuw gewenst gedrag uit te lokken en dat nieuwe gedrag dan positief te gaan bekrachtigen zodoende blijvend het nieuwe alternatieve gedrag te verkrijgen in plaats van het oude ongewenste gedrag. Mensen die denken dat ongewenst gedrag altijd genegeerd kan worden zijn simpelweg verkeerd! Wat ga je doen met een hond van 45 kg die tegen een klein kind opspringt? Negeren en nog kinderen laten oprukken tot de hond niet meer opspringt en hem dan een koekje geven? En zal hij dan niet denken dat hij tegen kinderen moet opspringen om een koekje te krijgen? Dit wilt echter niet zeggen dat het negeren van ongewenst gedrag niet kan werken, de context bepaald als dat mogelijk is maar een hond zal heus niet getraumatiseerd zijn van een correctie, al is dat wel wat men je tegenwoordig wilt doen geloven.
Honden leren van jongs af aan dat ongewenst gedrag bijgestuurd kan worden, ook de mama zal dat dan duidelijk maken op de 1 of andere manier. Dat kan zijn door gebruik te maken van lichaamstaal, negeren of corrigeren maar ze zal het ongewenste gedrag niet blijvend toelaten! Hierbij enkele voorbeelden hoe honden bijgestuurd worden… en toch niet getraumatiseerd zijn!
- “Het kan nooit op een diervriendelijke manier gebruikt worden.”
Er zijn tegenwoordig meer dan genoeg positieve verhalen en de trainingsmethodes om een kwalitatieve e-collar op een goede manier te gebruiken is ook al door veel trainers gekend. Wereldwijd zijn er trainers die op een succesvolle manier honden rehabiliteren met ondersteunende hulp van een kwalitatieve e-collar en het ganse proces filmen. Bijkomend kan het een gecontroleerde vrijheid geven aan je hond met veiligheid voor je hond en zijn omgeving! Zien deze honden er dan zo ongelukkig uit (bij al deze honden is een e-collar gebruikt tijdens de trainingen)? Neen, helemaal niet!
- “De elektrische schokhalsband veroorzaakt angst, stress en wantrouwen.”
E-collars maken een hond niet angstig, gestresseerd of wantrouwig. Kwalitatieve training met kwalitatief materiaal zal voor een goed resultaat zorgen, de foto’s spreken boekdelen! - “Via pijnprikkels kan men enkel tijdelijk vermijdingsgedrag creëren.”
Men streeft naar het bekomen van nieuw, alternatief gedrag en dat alternatieve gedrag moet dan positief bekrachtigd worden, opnieuw en opnieuw en opnieuw tot het nieuwe gedrag het gewone gedrag is geworden (conditionering). Negatieve bekrachtiging via lage stimulatie is trouwens geen pijnprikkel! Wanneer je kinesist een stimulator gebruikt voor je spieren of je zenuwen, dan zul je ook niet getraumatiseerd buiten komen! De kinesist weet wat hij doet, en bij het gebruik van een e-collar is het net hetzelfde. - “De pijnprikkel of de dreiging van de pijn dient geregeld herhaald te worden.”
Ongewenst gedrag wordt altijd bijgestuurd op de één of andere manier, als je nu een e-collar hebt of niet (negeren is een mogelijkheid echter niet altijd toepasselijk) en het alternatieve gedrag moet worden versterkt totdat het nieuwe gedrag geconditioneerd is!
De e-collar en dierenwelzijn!
E-collars worden al gebruikt sinds 1955 en toen was dat voornamelijk om de hond te straffen. De technologie was thevens ook beperkt en er kon enkel maar met een hoge stimulatie gewerkt worden. Tegenwoordig is dit niet meer zo en e-collars die vandaag de dag worden gebruikt zijn veel geavanceerder dan de e-collars van vroeger. Men kan nu met lage stimulaties werken, met toon en vibratie, een waarschuwende toon etc… Natuurlijk zijn we altijd voorstander om te verbeteren, alsook om de bestaande regelgeving hieromtrent te verfijnen!
Zelf zijn we voorstander voor een strengere regelgeving die de vrije verkoop controleert en een korte opleiding verplicht maakt!
Sommigen willen echter een algemeen verbod, gesteund door een zeer klein percentage van alle hondeneigenaars! Het argument is zoals steeds dierenwelzijn! En men spreekt wel over welzijn maar daarover valt te discussiëren wat dat welzijn precies is. Wat betekent dat welzijn dan precies?
Voor mij betekent het een algemeen gelukkige hond! Dat een ondersteunende trainingshalsband gebruikt kan worden op de goede manier hoort daar bij echter de basis van de ganse discussie is niet de e-collar maar de fundamentele visie over hoe men met honden moet omgaan! Gebalanceerde trainers zullen een figuurlijke weegschaal gebruiken van beloningen en bijsturingen. De hond leeft in onze wereld en we willen hem meenemen op vakantie, wanneer we een terrasje gaan doen, laten rondrennen etc… en daarbij zullen we belonen en bijsturen zodat hij perfect kan aarden in onze omgeving! Dat betekent voor mij persoonlijk ook het echte welzijn van de hond!
De visie van de andere partij met een pure positieve maar academische benadering is veeleer zo dat men eerder een omgeving wenst te creëren waarin de hond niet moet worden bijgestuurd. Dat is zeker niet ideaal want met een karaktervolle hond die niet in dat plaatje past zet men zichzelf al snel met de rug tegen de muur!
Het creëren van een “aquarium” kan wel een goede basis zijn om te starten maar er moeten zo snel mogelijk omgevingsprikkels worden toegevoegd en dat doet of probeert men veelal wel maar wat als er karaktervolle honden zijn die het daar wat moeilijk bij hebben? Als sommige karaktervolle honden het daar moeilijk mee hebben, dan moeten ze misschien ook wel eens bijgestuurd worden en daar wringt het schoentje…
Maar wat als je visie zo is dat je nooit mag bijsturen en enkel mag negeren of dat je visie je dicteert dat honden niet getraind moeten worden?
En als iemand die visie heeft en het werkt voor bepaalde honden, dan is dat goed voor die persoon en zijn/haar hond maar dat wil dan nog niet betekenen dat het voor andere honden ook zal werken! In het onderwijs is het ook zo, er zijn verschillende types onderwijs en het ene type past makkelijker voor een bepaald kind dan het andere, dat betekent niet dat het ene type daarom beter is dan het andere! Het hangt af van het kind en bij honden is dat net hetzelfde, het hangt af van de hond! Net daarom is de gebalanceerde methode goed, omdat er zeer positief gewerkt kan worden maar ook omdat er meer mogelijkheden zijn met betrekking tot het omgaan van ongewenst gedrag!
Het is een discussie die niet snel opgelost zal worden, de visies liggen ver uit elkaar en de extreme vleugel van de andere kant is zodanig overtuigd van hun “wetenschappelijk-academisch-gelijk” dat alles daarvoor moet wijken! Ook de honden zelf! Nog liever geeft men zware medicatie en/of adviseert men euthanasie in plaats van een duidelijke structuur met een zeer consequente aanpak waarin plaats is voor beloningen, bijsturingen, socialisatie en habituatie.
Als voorbeeld hier het verhaal van Nelson, zwaar onder de pillen geplaatst en euthanasie geadviseerd… Dat was helemaal niet nodig maar wat Nelson WEL nodig had was structuur en een consequente aanpak! Gelukkig is alles goed gekomen onder de begeleiding van een competente trainer. Een ander voorbeeld lees je hier: https://gobobby.be/geen-pillen-maar-maslow/
Is die andere aanpak dan wel zo positief als je het verhaal van Nelson leest? Is dat dan dierenwelzijn? Het overmatig gebruik van medicatie om honden kalm te houden of te “ontstressen”? Euthanasie? Honden binnen of in kooien houden om ze niet bloot te stellen aan externe omgevingsprikkels? Is het dat wat men wilt? Is dat dan beter? Is dat het welzijn dat men nastreeft?
Zoals je dus kan lezen in verschillende artikels en door de verschillende campagnes die men opstart is het zeer duidelijk dat sommige organisaties sterk gekant zijn tegen het gebruik van een ondersteunende trainingshalsband (e-collar). Ze noemen deze trainingsinstrumenten marteltuigen maar zou het niet kunnen dat, na het lezen en horen van veel positieve verhalen, de e-collar dan toch een zeer goed trainingsinsrument kan zijn? Zou de e-collar misschien ook kunnen helpen bij de rehabilitatie van honden in asielcentra zodat ze dan misschien sneller geadopteerd kunnen worden? Een goede training met impulscontrole, mooi wandelen aan de leiband, habituatie, socialisatie, goed gemanierd zijn etc… zijn toch belangrijke factoren om vlot geadopteerd te geraken? En een e-collar kan daar mogelijks helpen ter ondersteuning! Honden die minder lang vast zitten en sneller een goede thuis vinden, zou dat niet het echte dierenwelzijn betekenen? Zou het niet interessanter zijn en vooral in het voordeel van de honden indien men met een open visie naar de rehabilitatie en opvoeding kijkt en alle trainingsinstrumenten achter de hand houdt? Zouden sommige honden dan misschien niet sneller geadopteerd kunnen worden? Adoptie in enkele maanden in plaats van jaren…of nooit? Misschien zouden sommigen er dan niet moeten sterven van ouderdom?
Hieronder enkele voorbeelden van honden die reeds lang in een asiel verblijven. De redenen waarom ze er verblijven zullen verschillend zijn maar we zijn ervan overtuigd dat een trainingsplan met bijkomende ondersteuning met een kwalitatieve e-collar elke hond kan helpen.
Smos & Kimbo zitten ook al een Héle tijd in het asiel!
Toen ik in de US was voor training werkten de asielcentra samen met hondenscholen en tijdens de training van de hondenschool waren er ook mensen die trainden met de asielhonden. Daardoor werden de honden voorbereid op een leven na het hok in het asiel, ze werden klaargestoomd voor adoptie! Een zeer goed methode, dit zou men in België ook mogen doen.
Conclusie!
Sommige organisaties verwijten gebalanceerde trainers het gebruik van de e-collar maar over de eigen tekortkomingen is men blijkbaar niet kritisch! We vinden het hypocriet hoe sommige organisaties en/of privé personen aan de ene zijde van de medaille dierenwelzijn prediken maar aan de andere zijde diezelfde term “dierenwelzijn” interpreteren zoals het in hun visie past (zo ook het verhaal van Nelson). De term “death before discomfort” is voor sommigen op het lijf geschreven echter niet voor de honden maar die hebben geen keuze!
Een e-collar is geen toverstaf, je hebt in de eerste plaats vaardigheden, motivatie en een goede portie goodwill nodig om je hond goed op te voeden en te trainen maar een e-collar kan wel een zeer goede plaats hebben in het trainingsplan met goede resultaten als gevolg. Maar het is zeker ook geen marteltuig zoals sommigen beweren! Men moet een open visie nastreven en de oogkleppen afgooien en open staan voor andere trainingsinstrumenten en methodes zodoende elke hond de beste kansen te geven want dat verdienen ze. Elke hond is uniek!
Indien men beslist dat e-collars verboden moeten worden, dan zullen er veel honden ongelukkig zijn doordat ze zware medicatie toegebracht krijgen, altijd in een hok zullen moeten zitten wegens onhandelbaar of geëuthanaseerd zullen worden en asielcentra zullen nog meer onhandelbare honden binnen krijgen.
Indien men de wil zou hebben om samen te werken zodoende een goede regelgeving uit te werken om e-collar gebruik in nog betere banen te leiden zouden veel honden een beter leven hebben! Het is veel beter te investeren in degelijke opleidingen en sensibilisatie want wereldwijd is al bewezen dat kwalitatieve training met de e-collar ervoor kan zorgen dat honden beter en sneller gerehabiliteerd kunnen worden!
Een ander interessant artikel daarover is het volgende: https://coopertakesbrooklyn.com/blog/whats-the-deal-with-the-e-collar)
DUS…BAN DE E-COLLAR NIET!
De e-collar kan op verschillende manieren goed worden gebruikt en het geeft vrijheid aan je hond.